Μιλάμε για κάτι σουρεαλιστικό, μιλάμε για τα νέα ύψη παραλογισμού της πολιτικής μας ζωής...
Μιλάμε για τα όσα γίνανε στο άμεσο παρελθόν, για το «ψηφίστε με για να παραιτηθώ μετά» του Γιωργάκη, λες και άμα θέλει να παραιτηθεί τον κρατάει κανένας...
Μιλάμε για το σουρεαλισμό του να μη θέλεις εκλογές (δηλώνοντας συνάμα δημοκράτης!) αλλά να προκαλείς δημοψήφισμα!
Μιλάμε για την απαγόρευση, επί της ουσίας, του δημοψηφίσματος από Μέρκελ και Σαρκοζύ και για το διασυρμό της χώρας και του ίδιου του Γιωργάκη.
Μιλάμε για την επέμβαση που συνιστά αυτό στα εσωτερικά μας, επέμβαση για την οποία δεν περιμέναμε να πει κάτι ο Γιωργάκης, αλλά κάτι θα περιμέναμε από τον Παπούλια. Στο κάτω κάτω, ο Στεφανόπουλος μας είχε συνηθίσει σε άλλα επίπεδα αξιοπρέπειας.
Μιλάμε για τη σφοδρή πίεση στο Σαμαρά, να συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας. Μα, με ποιούς; Με τους χειροκροτητές του Γιωργάκη; Με τους υποτακτικούς του αδηφάγου Βενιζέλου; Με τους φιλόδοξους των ΛοΡΔι; Με τον Καρατζαφύρερ; Ή με την Κόρη; Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!
Να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα: ΔΕΝ είμαι Σαμαρικός, κάθε άλλο μάλιστα, και ΔΕΝ πιστεύω πως οι εκλογές θα έδιναν λύση. Λέω μόνο οτι τα πρόσωπα και οι συσχετισμοί αυτής της Βουλής δεν έχουν καμμία σχέση πια με την πραγματικότητα και πρέπει να ανανεωθούν.
Και οι φίλοι ημών τε και σύμμαχοι, φοβούνται αυτή την ανανέωση γιατί μπορεί να τους χαλάσει τους σημερινούς ελεγχόμενους συσχετισμούς δυνάμεων.
Μόνο και μόνο για το λόγο αυτό αξίζουν οι Εκλογές!
