Πόνος - Τρείς από τους Κανόνες του.
1. Πονάμε που πονάμε - ας μην πονάμε τζάμπα.
Μ' άλλα λόγια, ας πάρουμε τα μαθήματα που πρέπει.
Έτσι κι αλλιώς, πληρωμένα είναι.
2. Ο πόνος σου είναι δικός σου - αγάπα τον.
Δεν έχει νόημα να τον αποφεύγεις, δε γίνεται αυτό.
Το καλύτερο είναι να τον ζήσεις ολόκληρο,
και να τον αφήσεις να φύγει εκπληρωμένος.
3. Ο πόνος δεν είναι μέσο ούτε σκοπός. Είναι κατάσταση
...και σαν τέτοια, δεν έχει νόημα να πηγαίνεις γυρεύοντας.
Θα σε βρεί εκείνη (πάντα σε βρίσκει).
Και εσύ δεν είσαι ασκητής.
Έχει κι άλλους κανόνες. Βρες τους πιό δικούς σου
Τρίτη 9 Ιουνίου 2009
Πολιτικόν...
Επιτρέψτε μου, παρακαλώ, μια διαφορετική ανάγνωση των αποτελεσμάτων των τελευταίων Ευρωεκλογών:
Η ΝΔ μείωσε την εκλογική της δύναμη κατά 977.938 ψηφοφόρους, ως προς τις προηγούμενες Ευρωεκλογές. Στραπάτσο γκράντε και πιθανότατα άνευ επιστροφής.
Το …νικητήριο ΠΑΣΟΚ μείωσε το ποσοστό του κατά 1,74% και την εκλογική του δύναμη κατά 204.468 ψηφοφόρους. Ξέρω, η αποχή φταίει για όλα. Αλλά θα το πάρουν το μήνυμα;
Το πάντα κραταιό ΚΚΕ μείωσε το ποσοστό του κατά 1,13% και τα κουκιά του κατά 152.113! Και να σκεφτείς ότι το Κόμμα δεν είχε επιτρέψει το μπάνιο… Αλλά η 3η θέση είναι νίκη του Λαϊκού Κινήματος κτλ κτλ.
Ο ΛΑΟΣ, από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, αύξησε ποσοστό κατά 3,03% και ψήφους κατά 114.186! Με τις υγείες μας…
Ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλη μια φορά πρωτοτύπησε: αύξησε το ποσοστό του κατά 0,54%, αλλά μείωσε τις ψήφους του κατά 13.549. Επίκειται χαοτική αυτοκριτική.
Οι Οικολόγοι – Πράσινοι αύξησαν το ποσοστό τους κατά 2,82% και τις ψήφους τους κατά 138.091. Που σημαίνει ότι υπερ-τετραπλασιάσανε τις ψήφους τους και μπήκαν στην Ευρωβουλή. Ψήφος διαμαρτυρίας και μόνο; Θα δείξει.
Μετά από αυτά, παραδίδω στην κρίση σας το ποιος νίκησε και ποιος όχι…
Η ΝΔ μείωσε την εκλογική της δύναμη κατά 977.938 ψηφοφόρους, ως προς τις προηγούμενες Ευρωεκλογές. Στραπάτσο γκράντε και πιθανότατα άνευ επιστροφής.
Το …νικητήριο ΠΑΣΟΚ μείωσε το ποσοστό του κατά 1,74% και την εκλογική του δύναμη κατά 204.468 ψηφοφόρους. Ξέρω, η αποχή φταίει για όλα. Αλλά θα το πάρουν το μήνυμα;
Το πάντα κραταιό ΚΚΕ μείωσε το ποσοστό του κατά 1,13% και τα κουκιά του κατά 152.113! Και να σκεφτείς ότι το Κόμμα δεν είχε επιτρέψει το μπάνιο… Αλλά η 3η θέση είναι νίκη του Λαϊκού Κινήματος κτλ κτλ.
Ο ΛΑΟΣ, από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, αύξησε ποσοστό κατά 3,03% και ψήφους κατά 114.186! Με τις υγείες μας…
Ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλη μια φορά πρωτοτύπησε: αύξησε το ποσοστό του κατά 0,54%, αλλά μείωσε τις ψήφους του κατά 13.549. Επίκειται χαοτική αυτοκριτική.
Οι Οικολόγοι – Πράσινοι αύξησαν το ποσοστό τους κατά 2,82% και τις ψήφους τους κατά 138.091. Που σημαίνει ότι υπερ-τετραπλασιάσανε τις ψήφους τους και μπήκαν στην Ευρωβουλή. Ψήφος διαμαρτυρίας και μόνο; Θα δείξει.
Μετά από αυτά, παραδίδω στην κρίση σας το ποιος νίκησε και ποιος όχι…
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009
Μόνος
Μόνος. Ολομόναχος. Απελπιστικά μόνος. Ντελιριακά μόνος. Χωρίς αναμονή, μόνο με ελπίδα. Που μπορεί να πραγματοποιηθεί, μπορεί και όχι. Ποιός ξέρει; Ρόδα είναι και γυρίζει, και γυρίζει και σφυρίζει και δε σταματάει πουθενά. The windmills of your mind. Πως το λέει αυτός ο υπέροχος ολοστρόγυλλος στίχος; Να ψάξω να τον εύρω. Α, νάτος:
Like a circle in a spiral
Like a wheel within a wheel
Never ending or beginning
On an ever-spinning reel
As the images unwind
Like the circles that you find
In the windmills of your mind
Κάτι σε τάνγκο. Συμβαίνει λοιπόν και αυτό, χορεύω. Που σημαίνει εκτίθεμαι. Που σημαίνει Εκτίθεμαι, είπα!. Τ’ ακούς; Τ’ ακούω να λες, να απαντάς. Τόσα χρόνια σιωπή, ήρθε και γκαστρώθηκε και παράγει ντελίριο, ωραίο ντελίριο, όμορφο ντελίριο επιτέλους.
Η κατάκτηση του λαϊκού κινήματος είναι η μη αναμονή. Ψέμματα, η αναμονή χωρίς αναμονή. Να περιμένω κάτι που μπορεί να έρθει, μπορεί και όχι, δικαίωμά του τελικά. Αλλά εγώ μπορεί να πεθάνω περιμένοντας. So what? It was nice waiting. Αλλά περιμένοντας για τί; Ποιός ξέρει; Και ποιός ενδιαφέρεται; Αν έρθει, όταν έρθει, θα το καταλάβω, είμαι σίγουρος.
Λοιπόν, καλά πάω. Έκπληκτος από τη διαπίστωση αναφωνώ «καλά πάω!». Ξέρω, ξέρω, μου λείπει κάτι. Πιθανότατα πάντα θα μου λείπει. Πιθανότατα αυτή η συνειδητοποίηση είναι που με κάνει και γράφω, είναι που κάνει τον κόσμο και γυρίζει. Είναι ο απών Έρως αυτό που κάνει τα πουλιά να κελαηδούν και τον ήλιο να σηκώνεται. Ο εκπληρωμενος απλά δεν εμφανίζεται, δεν έχει ιστορία, δεν τον παίρνουμε μυρουδιά. Βλέπετε, ο εκπληρωμένος Έρως έχει μόνο παρόν. Η πλήρης απουσία παρελθόντος και μέλλοντος είναι χαρακτηριστικά του. Τι να τα κάνει; Η ζωή αρχίζει στα μάτια της, η στιγμή γεννιέται μαζί τους. Και οι ματιές της είναι αιώνιες, γελοία ατελείωτες, απελπιστικά μεγαλύτερες από την οποιαδήποτε προσμονή. Όπερ έδει δείξαι. Το θεμελίωσα επαρκώς κ. Καθηγητά. Αν δεν καταλαβαίνετε την απόδειξη δε φταίω εγώ. Εσείς φταίτε, έχετε ασθενή μνήμη ή, ακόμα χειρότερα, απουσία της σχετικής εμπειρίας.
Όπως και εγώ, εξάλλου. Απλά εγώ είμαι έτοιμος, είμαι σε αναμονή. Βιώνω την αναμονή μου. Όση ζωή μου μένει, είμαι έτοιμος να τη ζήσω μαζί της. Αν δε μπορώ να έχω το real thing, ας έχω το πλησιέστατο: την αναμονή του.
Παίρνω το αυτοκίνητο και οδηγάω μόνος, ακούγοντας μουσική. Μουσική που θα ήθελα να τη μοιραστώ και κάποιες φορές συμβαίνει αυτό, είναι αλήθεια. Και τότε συνήθως ρωτάω: Αυτή είναι; Και η απάντηση είναι «ξέρεις την απάντηση...». Και ναι, την ξέρω. Αν χρειάζεται η ερώτηση, η απάντηση είναι «όχι».
Ερωτευμένος με τον έρωτα, λοιπόν; Όχι, κάθε άλλο. Ούτε και με την αναμονή του. Το θέμα πάει πιό βαθιά, προς την Ανάγκη πάει. Γιατί η ανάγκη μου με οδηγάει. Η ανάγκη μου να ενωθώ με το Θήλυ, χωρίς φόβο, μπορεί με απέραντο πάθος αλλά πάντως χωρίς φόβο. Και φυσικά, ο Φόβος είναι συνυφασμένος με το Αρσενικό. Ότι κάνουμε, όσο παλεύουμε, ότι αποδείχνουμε, ότι πετυχαίνουμε είναι για να αποδείξουμε στα δικά μας μάτια πως δε φοβόμαστε, πως μπορούμε και χωρίς αυτή και συνάμα πως είμαστε άξιοί της, άξιοι της αγκαλιάς που μας στερήθηκε όταν την καταρρίψαμε, μερικές χιλιάδες χρόνια πριν...
Είναι αρχέγονο αυτό το παιχνίδι, είναι αιώνιο. Είναι το Άρρεν και το Θήλυ, το Θήλυ και το Άρρεν στην αιώνια εναλλαγή και την αιώνια επαφή. Γιν και Γιανγκ, Θετικό και Αρνητικό, Φως και Σκοτάδι, Ζωή και Θάνατος και Ζωή, μια ζωή γεμάτη δίπολα και διαδοχές. Και χιλιάδες διχαστικές ονομασίες, χιλιάδες παραπλανητικά γραψίματα. Που εγκωμιάζουν την Ενότητα!
Κουράστηκα. Καληνύχτα.
Like a circle in a spiral
Like a wheel within a wheel
Never ending or beginning
On an ever-spinning reel
As the images unwind
Like the circles that you find
In the windmills of your mind
Κάτι σε τάνγκο. Συμβαίνει λοιπόν και αυτό, χορεύω. Που σημαίνει εκτίθεμαι. Που σημαίνει Εκτίθεμαι, είπα!. Τ’ ακούς; Τ’ ακούω να λες, να απαντάς. Τόσα χρόνια σιωπή, ήρθε και γκαστρώθηκε και παράγει ντελίριο, ωραίο ντελίριο, όμορφο ντελίριο επιτέλους.
Η κατάκτηση του λαϊκού κινήματος είναι η μη αναμονή. Ψέμματα, η αναμονή χωρίς αναμονή. Να περιμένω κάτι που μπορεί να έρθει, μπορεί και όχι, δικαίωμά του τελικά. Αλλά εγώ μπορεί να πεθάνω περιμένοντας. So what? It was nice waiting. Αλλά περιμένοντας για τί; Ποιός ξέρει; Και ποιός ενδιαφέρεται; Αν έρθει, όταν έρθει, θα το καταλάβω, είμαι σίγουρος.
Λοιπόν, καλά πάω. Έκπληκτος από τη διαπίστωση αναφωνώ «καλά πάω!». Ξέρω, ξέρω, μου λείπει κάτι. Πιθανότατα πάντα θα μου λείπει. Πιθανότατα αυτή η συνειδητοποίηση είναι που με κάνει και γράφω, είναι που κάνει τον κόσμο και γυρίζει. Είναι ο απών Έρως αυτό που κάνει τα πουλιά να κελαηδούν και τον ήλιο να σηκώνεται. Ο εκπληρωμενος απλά δεν εμφανίζεται, δεν έχει ιστορία, δεν τον παίρνουμε μυρουδιά. Βλέπετε, ο εκπληρωμένος Έρως έχει μόνο παρόν. Η πλήρης απουσία παρελθόντος και μέλλοντος είναι χαρακτηριστικά του. Τι να τα κάνει; Η ζωή αρχίζει στα μάτια της, η στιγμή γεννιέται μαζί τους. Και οι ματιές της είναι αιώνιες, γελοία ατελείωτες, απελπιστικά μεγαλύτερες από την οποιαδήποτε προσμονή. Όπερ έδει δείξαι. Το θεμελίωσα επαρκώς κ. Καθηγητά. Αν δεν καταλαβαίνετε την απόδειξη δε φταίω εγώ. Εσείς φταίτε, έχετε ασθενή μνήμη ή, ακόμα χειρότερα, απουσία της σχετικής εμπειρίας.
Όπως και εγώ, εξάλλου. Απλά εγώ είμαι έτοιμος, είμαι σε αναμονή. Βιώνω την αναμονή μου. Όση ζωή μου μένει, είμαι έτοιμος να τη ζήσω μαζί της. Αν δε μπορώ να έχω το real thing, ας έχω το πλησιέστατο: την αναμονή του.
Παίρνω το αυτοκίνητο και οδηγάω μόνος, ακούγοντας μουσική. Μουσική που θα ήθελα να τη μοιραστώ και κάποιες φορές συμβαίνει αυτό, είναι αλήθεια. Και τότε συνήθως ρωτάω: Αυτή είναι; Και η απάντηση είναι «ξέρεις την απάντηση...». Και ναι, την ξέρω. Αν χρειάζεται η ερώτηση, η απάντηση είναι «όχι».
Ερωτευμένος με τον έρωτα, λοιπόν; Όχι, κάθε άλλο. Ούτε και με την αναμονή του. Το θέμα πάει πιό βαθιά, προς την Ανάγκη πάει. Γιατί η ανάγκη μου με οδηγάει. Η ανάγκη μου να ενωθώ με το Θήλυ, χωρίς φόβο, μπορεί με απέραντο πάθος αλλά πάντως χωρίς φόβο. Και φυσικά, ο Φόβος είναι συνυφασμένος με το Αρσενικό. Ότι κάνουμε, όσο παλεύουμε, ότι αποδείχνουμε, ότι πετυχαίνουμε είναι για να αποδείξουμε στα δικά μας μάτια πως δε φοβόμαστε, πως μπορούμε και χωρίς αυτή και συνάμα πως είμαστε άξιοί της, άξιοι της αγκαλιάς που μας στερήθηκε όταν την καταρρίψαμε, μερικές χιλιάδες χρόνια πριν...
Είναι αρχέγονο αυτό το παιχνίδι, είναι αιώνιο. Είναι το Άρρεν και το Θήλυ, το Θήλυ και το Άρρεν στην αιώνια εναλλαγή και την αιώνια επαφή. Γιν και Γιανγκ, Θετικό και Αρνητικό, Φως και Σκοτάδι, Ζωή και Θάνατος και Ζωή, μια ζωή γεμάτη δίπολα και διαδοχές. Και χιλιάδες διχαστικές ονομασίες, χιλιάδες παραπλανητικά γραψίματα. Που εγκωμιάζουν την Ενότητα!
Κουράστηκα. Καληνύχτα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)