Λοιπόν, ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 28, παρ. 2, γράφει:
Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
Με άλλα λόγια, η απλή πλειοψηφία που ψηφίστηκε το πρώτο Μνημόνιο (που σίγουρα παραχωρεί αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα σε όργανο διεθνούς οργανισμού!) είναι κατάφωρα αντισυνταγματική.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 33, παρ. 2, γράφει:
O Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Bουλής τον ακόλουθο όρκο:
«Oρκίζομαι στο όνομα της Aγίας και Oμοούσιας και Aδιαίρετης Tριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Xώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Eλλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Eλληνικού Λαού».
Με άλλα λόγια, ο κύριος που ορκίστηκε να φυλάσσει το Σύνταγμα, αποδέχτηκε μια κατάφωρη παραβίασή του για το καλό του ελληνικού Λαού, φυσικά!
Αν λοιπόν το κόμμα που κυβερνα τη χώρα με τη συνεργασία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας (που, ας μην ξεχνάμε προέρχεται από αυτό το κόμμα) έχει κάνει συνταγματικό πραξικόπημα, τι μένει να κάνει ο απλός πολίτης;
Τι άλλο να κάνει από αυτό που επιτάσσει το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, στην τελευταία του παράγραφο:
H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Αυτό κάνουν στην πλατεία Συντάγματος!
