Αναδημοσίευση από το L' Enfant de la Haute Mer
Το κείμενο του Δ. Γληνού είναι από τη Wikipedia
...και πολιτικες και σωψυχα και θυμοι και ο,τι αλλο προκυψει
Κατά μία βαθμίδα αναβάθμισε ο οίκος Fitch την αξιολόγηση της Ισλανδίας, της πρώτης χώρας που έζησε σε όλη του την ισχύ το χτύπημα της οικονομικής κρίσης του 2008, κρίνοντας πως η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης.
Η αξιολόγηση της Ισλανδίας αναβαθμίστηκε στο ΒΒΒ-, από ΒΒ+, με σταθερές προοπτικές. «Η επιστροφή της χώρας σε επενδυτική βαθμίδα αντικατοπτρίζει την πρόοδο στην αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας, την προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων και την ενίσχυσης της δημοσιονομικής της αξιοπιστίας» ανέφερε σχετικά ο οίκος αξιολόγησης.
Ο οίκος υποστηρίζει ότι «η εν εξελίξει ανάκαμψη θεωρείται πολλά υποσχόμενη, η ανοικοδόμηση του χρηματοπιστωτικού τομέα έχει προχωρήσει αρκετά και το δημόσιο χρέος φαίνεται να σταθεροποιείται».
Η ισλανδική οικονομία, όπως σημειώνει το Reuters, είχε πέρυσι ανάπτυξη 3%, ενώ η αύξηση στο ποσοστό της ανεργίας φαίνεται ότι έχει τιθασευτεί. Η Ισλανδία θεωρείται «πρωταθλήτρια» ανάμεσα στις ανεπτυγμένες οικονομίες στη δημοσιονομική εξυγίανση, έχοντας μειώσει το έλλειμμά της από το 6,5% του ΑΕΠ το 2009 στο 0,5% το 2011. «Η επιστροφή της χώρας σε επενδυτική βαθμίδα αντικατοπτρίζει την πρόοδο στην αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας, την προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων και την ενίσχυσης της δημοσιονομικής της αξιοπιστίας» ανέφερε σχετικά ο οίκος αξιολόγησης.
http://greece-salonika.blogspot.com/2012/02/fitch.html
Ο Αντώνης Σαμαράς αποκλήθηκε επανειλλημένα Αντώνης Κομανέτσης. Και έκανε τα πάντα για να δικαιώσει το χαρακτηρισμό.
Κατ’ αυτόν, το πρώτο μνημόνιο ήταν εσφαλμένο και καταδικασμένο εξ αρχής. Και ως λύση προτείνει την υπογραφή του μνημόνιου 2, που αφενός επικυρώνει το (αντισυνταγματικό, να μην ξεχνιόμαστε...) πρώτο μνημόνιο, αφετέρου ακολουθεί την ίδια δοκιμασμένης αποτυχίας συνταγή, αλλά σε υπερθετικό βαθμό.
Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ κάνει απαραίτητη τη θετική ψήφο της Νέας Δημοκρατίας για το μνημόνιο 2. αλλιώς δε βγαίνουν τα κουκιά, αλλιώς δε δεσμεύεται η χώρα χειροπόδαρα στο Βρεττανικό δίκαιο, αλλιώς δε διασώζονται οι Ευρωπαϊκές τράπεζες που κερδοσκόπησαν πάνω στο χρέος της Ελλάδας.
Χαίρε Αντώνη Κομανέτση Σαμαρά!
Χαίρε ολίγιστε μικροπολιτικέ, που σε νοιάζει μόνο η επιστροφή στην εξουσία!
Ακόμα και στην επιδίωξή σου αυτή χαμένος θα βγεις. Απλά περίμενε τις πρώτες δημοσκοπήσεις. Όταν τις δεις, θα κάνεις πανικόβλητος την επόμενη κωλοτούμπα, εκείνη της αναβολής των εκλογών...
Μιλάμε για κάτι σουρεαλιστικό, μιλάμε για τα νέα ύψη παραλογισμού της πολιτικής μας ζωής...
Μιλάμε για τα όσα γίνανε στο άμεσο παρελθόν, για το «ψηφίστε με για να παραιτηθώ μετά» του Γιωργάκη, λες και άμα θέλει να παραιτηθεί τον κρατάει κανένας...
Μιλάμε για το σουρεαλισμό του να μη θέλεις εκλογές (δηλώνοντας συνάμα δημοκράτης!) αλλά να προκαλείς δημοψήφισμα!
Μιλάμε για την απαγόρευση, επί της ουσίας, του δημοψηφίσματος από Μέρκελ και Σαρκοζύ και για το διασυρμό της χώρας και του ίδιου του Γιωργάκη.
Μιλάμε για την επέμβαση που συνιστά αυτό στα εσωτερικά μας, επέμβαση για την οποία δεν περιμέναμε να πει κάτι ο Γιωργάκης, αλλά κάτι θα περιμέναμε από τον Παπούλια. Στο κάτω κάτω, ο Στεφανόπουλος μας είχε συνηθίσει σε άλλα επίπεδα αξιοπρέπειας.
Μιλάμε για τη σφοδρή πίεση στο Σαμαρά, να συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας. Μα, με ποιούς; Με τους χειροκροτητές του Γιωργάκη; Με τους υποτακτικούς του αδηφάγου Βενιζέλου; Με τους φιλόδοξους των ΛοΡΔι; Με τον Καρατζαφύρερ; Ή με την Κόρη; Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!
Να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα: ΔΕΝ είμαι Σαμαρικός, κάθε άλλο μάλιστα, και ΔΕΝ πιστεύω πως οι εκλογές θα έδιναν λύση. Λέω μόνο οτι τα πρόσωπα και οι συσχετισμοί αυτής της Βουλής δεν έχουν καμμία σχέση πια με την πραγματικότητα και πρέπει να ανανεωθούν.
Και οι φίλοι ημών τε και σύμμαχοι, φοβούνται αυτή την ανανέωση γιατί μπορεί να τους χαλάσει τους σημερινούς ελεγχόμενους συσχετισμούς δυνάμεων.
Μόνο και μόνο για το λόγο αυτό αξίζουν οι Εκλογές!
Λοιπόν, ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 28, παρ. 2, γράφει:
Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
Με άλλα λόγια, η απλή πλειοψηφία που ψηφίστηκε το πρώτο Μνημόνιο (που σίγουρα παραχωρεί αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα σε όργανο διεθνούς οργανισμού!) είναι κατάφωρα αντισυνταγματική.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 33, παρ. 2, γράφει:
O Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Bουλής τον ακόλουθο όρκο:
«Oρκίζομαι στο όνομα της Aγίας και Oμοούσιας και Aδιαίρετης Tριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Xώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Eλλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Eλληνικού Λαού».
Με άλλα λόγια, ο κύριος που ορκίστηκε να φυλάσσει το Σύνταγμα, αποδέχτηκε μια κατάφωρη παραβίασή του για το καλό του ελληνικού Λαού, φυσικά!
Αν λοιπόν το κόμμα που κυβερνα τη χώρα με τη συνεργασία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας (που, ας μην ξεχνάμε προέρχεται από αυτό το κόμμα) έχει κάνει συνταγματικό πραξικόπημα, τι μένει να κάνει ο απλός πολίτης;
Τι άλλο να κάνει από αυτό που επιτάσσει το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, στην τελευταία του παράγραφο:
H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Αυτό κάνουν στην πλατεία Συντάγματος!